فصل اول : كليات

ماده 1- مفاهيم اصطلاحات گمرك به كار برده شده در مواد مختلف اين قانون طبق تعريفي است كه از طرف شوراي همكاريهاي گمركي بصورت مجموعه براي كشورهاي عضو، منتشر شده يا ميشود.

 ماده 2- الف – حقوق گمركي كالاهاي وارداتي موضوع بند «الف» ماده 2 قانون امورگمركي مصوب 1350 به ميزان مذكور در جدول تعرفه گمركي ضميمه اين قانون كه براساس نظام هماهنگ شده

در آیین نامه اجرایی قانون امور گمرکی صادرات به دو دسته تقسیم شده است .
۱- صادرات قطعی
۲- صادرات موقت
صادرات قطعی عبارت است از کالائی که به منظور فروش یا مصرف در کشورهای خارج از ایران به خارج فرستاده می شود و صادرات موقت به صدور کالا به خارج از کشور برای انجام منظورهای موقتی ( مثلا تعمیر یا تکمیل کالا ، شرکت در نمایشگاه ) و برگشت آن به کشور گفته می شود .
آنچه در این مقوله مد نظر است صادرات قطعی است .

اسناد و مدارک لازم جهت صادرات :

۱- اخذ کارت بازرگانی معتبر به نام صادر کننده
۲- اخذ مجوز صدور ( در صورتیکه برای صدور کالای مورد نظر ،توسط وزات بازرگانی موافقت کلی اعلام نشد باشد .
۳- اخذگواهی بهداشت و قرنطینه ( دامی ، نباتی – حسب مورد )
۴- گواهی استاندارد ( در صورتیکه کالا مشمول مقررات اجباری استاندارد صادراتی باشد) .
۵- گواهی انرژی اتمی ( حسب مورد ) که به این مجوزها گواهی های مرسوم نیز گفته می شود .
۶- تهیه صورت عدل بندی Packing List ( در صورتیکه کالا گوناگون باشد )
۷- شناسنامه فرش ( فقط برای فرش دستباف )

مجوزهای صادرات :
کالاهای صادراتی بر حسب مجوز صدور به سه گروه تقسیم می شوند .
۱- کالای مجاز :
کالائی است که صدور آن با رعایت ضوابط نیاز به کسب مجوز ندارد . منظور از ( ضوابط ) آن دسته ترتیباتی است که