سازندهاى مارنى، سازندهايى هستند که بدليل دارتا بودن ترکيبات خاص زمين شناسى و کانى شناسى، نسبت به فرسايش بسيار حساس مى باشند بطورى که بيشترين ميزان فرسايش و توليد رسوب سالانه حوزه هاى آبخيز را سبب مى گردند. مارنها بر حسب نوع و ترکيب کانى شناسى، شرائط اقليمى و توپوگرافى ، ميزان فرسايش متفاوتى دارند. بيش از 80 درصد مساحت حوزه هاى آبخيز منطقه قصر شيرين، سومار و نفت شهر در استان کرمانساه از سازندهاى مارنى تشکيل يافته، که جهت انجام اين تحقيق حوزه معرف منطقه موصوف به چم امام حسن انتخاب گرديد. سپس نقشه ژئومورفولوژى تهيه و در هر رخساره مطالعات ميدانى و اخذ نمونه هاى آزمايشگاهى انجام پذيرفت. نتايج حاصله نشان دهنده بالا بودن شدت فرسايش و توليد رسوب اين منطقه است بطورى که شدت فرسايش سازند آغاجارى (با چهار رخساره) 24/7 تن در هکتار در سال، به روش PSIAC اصلاح شده بدست آمد. در حالى که بخش آهکى امام حسن با شدت فرسايش برابر 5/5 تن در هکتار در سال مقاوم ترين سازند مارنى منطقه نسبت به فرسايش است. فرسايش خندقى منطقه تا شيب 10% (بر روى سازند آغاجارى) فعال بوده که از نظر شکل 75%، شکل و 25% U شکل هستند.