هدف آزمایش :

هدف از این آزمایش تعیین خاصیت انگمی (Ductitlity) قیر و مقایسه این خاصیت در انواع مختلف قیر می باشد. با انجام این آزمایش معیاری برای اندازه گیری کشش و چسبندگی قیر بدست می آید. قیرهایی که در راه سازی بکار می روند باید دارای مشخصات فنی معینی باشند تا روسازی ساخته شده در اثر نامناسب بودن قیر مصرفی خراب نشود. قیری که در راه سازی به کار می رود. باید دارای خاصیت چسبندگی زیاد باشد تا دانه های مصالح سنگی را بخوبی اندود کرده و آنها را به یکدیگر بچسباند. برای تعیین نشانه ای از چسبندگی قیرها مقدار قابلیت شکل پذیری آنها اندازه گیری می شود. زیرا هر اندازه قیری چسبنده تر باشد دارای قابلیت شکل پذیری بیشتری خواهد بود.
طبق تعریف، خاصیت شکل پذیری (انگمی) یک قیر عبارتست از میزان افزایش طولی که نمونه قیر با شکل و ابعاد معین می تواند کش بیاید تا پاره نشود

وسایل آزمایش :
۱ – قالب :
قالب از جنس برنج و به ابعاد نشان داده شده در شکل ساخته می شود که متشکل از دو گیره و دو بغل بند است. وقتی که چهار قطعه قالب را در کنار هم می چینیم. ابعاد و حدود تغییرات مجاز آن باید مطابق مقادیر مندرج در شکل باشد.

۲ – حمام آب (بن ماری) :
حمام آب برای نگهداری نمونه ها در دمای آزمایش بکار می رود که نباید حدود این تغییرات بیش از ۰٫۱ درجه سانتیگراد یا ۰٫۱۸ درجه فارنهایت باشد. حجم آب داخل حمام هم نباید کمتر از ۱۰ لیتر باشد. محل قرار گیری نمونه ها باید بگونه ای باشد که ارتفاع سطح آب از بالای آن ۱۰ سانتیمتر و فاصله زیریت نمونه تا کف حمام، حداقل ۵ سانتیمتر باشد. نکته مهم در مورد حمام آب این است که به هنگام انجام آزمایش نباید هیچ گونه ضربه ای به آن بخورد. به خاطر اینکه نمونه ها در هنگام گسیخته شدن خیلی حساس هستند و کمترین ضربه ای باعث تاب برداشتن نمونه ها می شود.

۳- ماشین آزمایش (دستگاه کشش قیر):
وسیله ای که بتواند نمونه قیر را بصورت مداوم و با سرعت ثابت آزمایش تحت کشش قرار دهد می تواند مورد استفاده قرار بگیرد.برای کشیدن نمونه ها از ستگاه DOW استفاده مینماییم.در این نوع دستگاه نمونه های قیر با سرعت ثابت ( مثلا ۵ سانتیمتر در دقیقه برای آزمایش ما) و در دمای ثابت ۰٫۵ ± 25 درجه سانتیگراد کشیده می شوند تا گسیخته شوند.در هنگام کشش. نمونه ها در داخل آب قرار دارند. ارتفاع آب در بالای نمونه و نیز فاصله سطح زیرین نمونه تا کف مخزن باید حداقل ۲٫۵ سانتی متر باشد. آب داخل دستگاه در هنگام آزمایش نباید تحت هیچ گونه لغزش و اغتشاش قرار گیرد.

۴- دما سنج:
دماسنج مورد استفاده باید دارای شرایط زیر باشد.

شماره دما سنج بر اساس ASTM محدوده دماسنج
۶۳C -8 to 32°C
63F 18 to 89°F

توجه : در صورتی که آزمایش در حمام استاندارد نفوذ و در دمای ۲۵°C 77°F انجام می گیرد دما سنج استاندارد D5 در ASTM می تواند جایگزین دماسنج بالا گردد.

نکته : در دستگاهی که در آزمایشگاه روسازی مورد استفاده قرارمی گیرد. که در زیر صفحه پایین آن Heater برای تنظیم دمای حمام و نیز پمپ و تصفیه کننده قرار گرفته است که این مجموعه با گرم کردن و به جریان انداختن آب باعث تعادل گرمایی در مجموعه می گردند.

روش آزمایش :
نمونه هایی که درایت آزمایش مورد استفاده قرار می گیرند بایدتحت شرایط خاصی به عمل آورده شده باشد که البته به دلیل محدودیت زمان آزمایش قبلاً این مراحل توسط مسؤول آزمایشگاه انجام می گردد.
ابتدا باید صفحه برنجی را با پارچه آغشته به مخلوطی از گلیسیرین و دکسترین ( و یا پارافین) چرب کنید. به همین ترتیب سطح داخلی بغل بندها را نیز چرب کنید. باید به این نکته توجه شود که سطح داخلی گیره ها نباید به روغن آغشته گردد. چرا که باید گیره ها به نمونه قبر بچسبند و یا روغنی شدن این گیره ها این عمل ناقص انجام گردیده و ممکن است حتی قبل از پاره شدن نمونه ها، نمونه ها از گیره ها جدا شوند. قطعات قالب را پس از چرب شدن قسمتهای لازم بر روی صفحه برنجی می چینیم. قیر را به آرامی و به صورت یکنواخت گرم می کنیم وهمین که به اندازه لازم روان شد از الک شماره ۵۰ (میکرومتر ۳۰۰) رد می کنیم.
سپس آن را به آرامی داخل قالب می ریزیم. باید توجه شود که صفحه برنجی باید کاملآً مسطح و تراز باشد چرا که در غیر این صورت ممکن است قسمتی از کف قالب از سطح صفحه جدا شود و بلعث گردد که کف نمونه ناصاف شود. باید مواظب بود که قسمتهای مختلف قالب از هم جدا نشوند. قیر را به صورت رفت و برگشتی در لایه های نازک می ریزیم .