آيا مي توان تخمين زد که در حال حاضر ميزان ذخاير قير معدني در کشور چقدر است؟
    مشکل بتوان تخمين زد، زيرا اولابعضي از اين ذخاير هنوز حالت خميري شکل دارند و حتي سفت نيستند. بخش هايي از آنکه سفت است، با خاک مخلوط است و شکل رگه دارد. مثلادر بخشي از يک معدن، قير با خاکستر کمي مخلوط است اما کمي جلوتر، مخلوط خاک آن بيشتر است و بايد شست وشويي انجام شود تا خاک و خاکستر آن کم شود، اما چون هزينه زيادي مي طلبد، معمولااين کار را نمي کنند و به سراغ يک رگه ديگر که خاکستر کمتري داشته باشد مي روند. بنابراين پراکندگي معدن خيلي زياد است و از معادني که در لايه هاي بالايي قرار دارند استفاده مي کنند و هنوز لزومي نمي بينند که به عمق بروند. قيمت قير معدني در ايران پايين است و اين اقدامات چندان صرفه اقتصادي ندارد. در کشور ما توليدکنندگان نهايتا تا عمق پانزده متري پيش رفته اند، بنابراين ممکن است در اعماق بيشتر مثلادر عمق دويست متري، ذخاير فراوان تري وجود داشته باشد. در حال حاضر قيري را که نهايتا سي درصد خاکستر داشته باشد استخراج مي کنند، چون متقاضي آن بيشتر است. ضمن اينکه چون ايران يک کشور نفت خيز است، احتمال اينکه در بسياري از مناطق کشور ذخاير قير معدني وجود داشته باشد زياد است.
   
    از چه زماني بهره برداري از معادن قير طبيعي (معدني) در کشور آغاز شده است؟
    ما اولين صادرات قير معدني را حدود دوازده سال پيش انجام داديم و تقريبا شش سال است که اين مساله در کشور فراگير شده و از حدود دو سال پيش در بخش هاي مختلف از آن استفاده مي شود. در حال حاضر هم معدن دار زياد شده، هم تعداد معادن و هم متقاضي مصرف، به طوري که بيش از نود درصد قير طبيعي در ايران مصرف مي شود در صورتي که قبل از اين قير طبيعي اصلادر ايران مصرف نداشت و صرفا صادر مي شد.
   
      
    صادرات قير طبيعي به کدام کشورها صورت مي گيرد؟
    کشورهايي که براي آسفالت از قيرهاي اصلاح شده استفاده مي کنند و همچنين آنهايي که براي ايزولاسيون از آن بهره مي گيرند مشتريان قير طبيعي محسوب مي شوند. در حال حاضر صادرات بيش از همه به هند، بعد از آن استراليا، اروپا و به ميزان کم به چين صورت مي گيرد. کشورهاي فرانسه و آمريکا نيز خود داراي اين ذخاير هستند، اما قيمت آن در مقايسه با ايران بسيار بالاست. مثلامحصولي که در ايران براي صادرات توليد مي شود اگر دويست و پنجاه دلار باشد، در آنجا هزار دلار است. کشورهاي ديگر هم چندان اين محصول را نمي شناسند. اولين کشوري که اين محصول را به خوبي شناخت و حتي ما را در کشف اين معادن راهنمايي کرد، هند بود. البته ميزان صادرات اين محصول در سال زياد نيست و شرکت ها در مجموع بيش از بيست هزار تن در سال صادرات ندارند.
   
    با اين تفاسير آيا بهره برداري از اين معادن مزيت دارد؟
    بله. اگر معدن دار بتواند گريدبندي، جداسازي خاکستر و طبقه بندي را در محل معدن خودش انجام دهد، طبيعتا هم موفق تر است و هم شانس صادرات بالايي دارد و در نتيجه اعتماد مشتري را جلب مي کند و فروشش هم به قيمت مناسب صورت مي گيرد. اما متاسفانه پراکندگي معادن و امکانات کم معدن داران، مانع از اين کار مي شود.
   
    آيا حمايت هاي دولتي هم از اين بخش صورت مي گيرد؟
    دولت در اين بخش نقشي ندارد و البته ما به جز برخي تقلب ها با معضلي روبه رو نبوديم. صرفا در بخش کنترل استانداردها لزوم دخالت دولت احساس مي شود.